Mijn kookboek staat weer op mijn website. Mensen vragen me regelmatig om mijn recepten, die ik dan moet opzoeken en opsturen. Gedoe dus. Mijn recepten online is veel handiger.

De directe aanleiding is mijn ontmoeting met twee vriendinnen, collega’s ook, met wie ik de passie voor het coachvak deel. Die passie is voor mij wat op de achtergrond geraakt nadat ik me gestort heb op mijn ontwikkeling als beeldend kunstenaar. Toch ontmoeten we elkaar regelmatig voor de gezelligheid en we spreken over waar het leven ons heenvoert. Alide omringt zich in haar dagelijks leven met dieren. Voor plezier, voor de eitjes en voor het vlees. Deze keer kregen Jacqueline en ik allebei een geslachte legkip. Tijdens haar leven heeft ze al scharrelend eitjes gelegd voor Alide en haar familie en nadat ze geen eieren meer legde, eindigde haar leven als slachtkip. Ik heb daar geen moeite mee. Het dier kon tijdens haar leven zoveel mogelijk ‘een vrije kip’ zijn.

Volgens Alide moesten we het kipje wel lang laten sudderen, want haar geleefde vlees had wat meer tijd nodig om mals te worden. Ik zei ‘Dat wordt een pot au feu!’ en Jacqueline wilde meteen het recept hebben.

Op donderdagavond lag mijn kippetje gesudderd in een braadpan tussen meer en minder vergeten groenten. Op vrijdag lag het kippetje van Jacqueline tussen de spruitjes. En op zaterdag stond mijn kookboek weer online. Doe er je voordeel mee!