‘Bent u een heks?’ Ja, dat is mij ooit echt gevraagd. Het is heel lang geleden, misschien zelfs nog pré-internet. Ik was helemaal in mijn nopjes neergestreken op een terras in Utrecht om te wachten op mijn lief. Die was bezig met zijn periodieke rondje platenzaken. Ik zat daar met een wijntje mijn chile anchos, chile carbol, epazote en nog wat dingen te bewonderen en te besnuffelen, want die Mexicaanse kruiderij ruikt zó lekker. Ik had een winkeltje ontdekt waarvan de eigenaresse behalve Mexicaanse volkskunst ook pepers en kruiden verkocht en die waren echt nog nergens anders te krijgen. Ik verzamelde de Bzztôh kookboeken maar kon weinig met het Mexicaanse receptenboek, omdat ik geen ingrediënten voorhanden had. Is trouwens nog geen gemeengoed. Ja, Tex-Mex dingen maar die tellen niet. Terug naar het terras. De pepers waren gedroogd en gerookt en zagen er vervaarlijk uit, groot en zwartgeblakerd, ik snap dat de man een associatie had met hekserij. Hoewel verrast, kon ik de verleiding niet weerstaan om mijn antwoord met wat geheimzinnigheid te omgeven. Vraag me overigens niet wát ik precies geantwoord heb.
Het winkeltje bestaat niet meer maar nu hebben we internet en kunnen veel gewoon bestellen. En ik heb ook nog het een en ander uit Mexico meegenomen. Vandaag heb ik de doos uit de kelder gehaald. Dat is altijd een feestje, want de lekkerste luchten komen je tegemoet. In het kader van ‘ik wil weten wat er in mijn eten zit’, dus geen zakjes, pakjes en kant-en-klaar producten, ben ik aan de slag gegaan om chorizoworst te maken met Mexicaans kruiderij en seitan. En hij mag er zijn, mijn lief vindt ‘m lekker, dus de worst heeft de lakmoesproef doorstaan. Het maken ervan leek wel wat op hekserij, dat wel.